Χαιρετισμός Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Στέφανου Στεφάνου στο πολιτικό μνημόσυνο Δ. Χριστόφια
Με την αποψινή σεμνή εκδήλωση τιμούμε τη μνήμη του Δημήτρη Χριστόφια. Του ιστορικού ηγέτη του ΑΚΕΛ που μέσα από τις γραμμές της Αριστεράς υπηρέτησε την Κύπρο μας, τον λαό μας και τους εργαζόμενους για δεκαετίες ολόκληρες, βάζοντας τη δική του ανεξίτηλη σφραγίδα τόσο στη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας, όσο και στην ιστορία της Αριστεράς, της οποίας τα ηνία ανέλαβε σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές διεθνώς, κρίσιμες για το μέλλον της.
Θα μπορούσαμε να μιλούμε για ώρες και για τον άνθρωπο και για τον πολιτικό Δημήτρη Χριστόφια. Ιδιότητες τις οποίες ο ίδιος δεν ξεχώριζε ποτέ. Θεωρούσε -και πολύ σωστά κατά την άποψή μου- ότι όσοι διαχειρίζονται δημόσια εξουσία και λαμβάνουν αποφάσεις που επηρεάζουν την κοινωνία, απαραίτητα πρέπει να χαρακτηρίζονται από ενσυναίσθηση και ανθρωπισμό. Πρέπει απαραίτητα να βάζουν στην εξίσωση των αποφάσεων τους τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Έτσι έκανε πάντοτε ο Δημήτρης. Ακόμα και όταν κατηγορήθηκε γι’ αυτό από κάποιους που προσπάθησαν να αποδώσουν τη χρεοκοπία της κυπριακής οικονομίας στην κοινωνική πολιτική της διακυβέρνησής του αποκρύβοντας τους πραγματικούς υπαίτιους, που ήταν -σύμφωνα και με τα συμπεράσματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής- οι κακές τραπεζικές πρακτικές και ο ελλιπής έλεγχος των τραπεζών από μέρους της Κ. Τράπεζας.
Ο Δημήτρης είχε μια αφετηρία και έναν προορισμό: από τον λαό, για τον λαό. Είχε μια πυξίδα: το όραμα, τις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς. Πρώτη και μεγάλη έγνοια του ήταν η επίτευξη λύσης στο Κυπριακό, μια λύση που θα φέρει τερματισμό της κατοχής και την επανένωση του τόπου και του λαού μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Μιλώντας για τους Τουρκοκύπριους, ο Δημήτρης είχε πάντοτε μια ιδιαίτερη σχέση με την τουρκοκυπριακή κοινότητα και είχε πολλούς και καλούς φίλους Τουρκοκύπριους. Η λύση του Κυπριακού ήταν η απόλυτη αφετηρία της υποψηφιότητάς του για την προεδρία της Δημοκρατίας, το 2008. Γι’ αυτό διεκδίκησε και κέρδισε την προεδρία, κατά τη διάρκεια της οποίας προσπάθησε πάρα πολύ για την επίλυση του Κυπριακού αφήνοντας ανεκτίμητη κληρονομιά τις συγκλίσεις που πέτυχε με τον συνομιλητή και φίλο του, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.
Όπως είπε για τις συγκλίσεις ένας έντιμος και ειλικρινής πολιτικός που ανήκε σε αντίπαλο κομματικό στρατόπεδο, ο Αλέκος Μαρκίδης: «Σπουδαίες, συμφέρουσες και πολύτιμες συγκλίσεις για όλη την Κύπρο άφησε ο Δημήτρης Χριστόφιας. Ελπίζουν να μην χαθούν…». Για να συνεχίσει ο Μαρκίδης: «Στην σταδιοδρομία του ο Δημήτρης δεν έκανε σκόπιμα κακό σε κανένα. Η ιστορία θα αποκαταστήσει πολλά από όσα άδικα τού είχαν καταλογιστεί».
Μιλώντας για την κληρονομιά που άφησε ο Δημήτρης Χριστόφιας, δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε άλλη μια πολύτιμη παρακαταθήκη που άφησε σε όλους εμάς και αφορά το Κόμμα μας, το ΑΚΕΛ. Κάτω από τη δική του καθοδήγηση ο Δημήτρης Χριστόφιας εμβάθυνε και εμπλούτισε τον ανοικτό χαρακτήρα του Κόμματος προς την κοινωνία. Χωρίς να εγκαταλείψει την ιδεολογία και τον χαρακτήρα του Κόμματος, ο Δημήτρης έδωσε νέο περιεχόμενο και προώθησε περαιτέρω την πολιτική παρέμβαση του ΑΚΕΛ στην πολιτική ζωή του τόπου, ενισχύοντας τον δημιουργικό και προοδευτικό ρόλο του για την Κύπρο μας και τους ανθρώπους της σε όλα τα επίπεδα. Το έκανε αυτό με αποφασιστικότητα, λειτουργώντας πολλές φορές έξω από τα κουτί και τα ειωθότα πετυχαίνοντας τόσο την αναβάθμιση του ρόλου του ΑΚΕΛ στη χώρα όσο και την ενίσχυση των σχέσεων του Κόμματος με την κοινωνία και τους εργαζόμενους. Είναι κι αυτό κάτι που χρειάζεται κι εμείς να συνεχίσουμε να κάνουμε στις δύσκολες συνθήκες που διεξάγουμε τους αγώνες μας ενώπιον μιας κοινωνίας που ένα μεγάλο μέρος της απαξιώνει την πολιτική, παραδομένο στα μεγάλα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Ο Χριστόφιας πέρασε στην Ιστορία, όμως όλα αυτά για τα οποία πάλεψε είναι ακόμα εδώ. Ανοικτές πληγές στο σώμα της πατρίδας μας, μικροί και μεγάλοι αγώνες για τις ανάγκες και τις προσδοκίες του λαού μας, το σήμερα και το αύριο. Μια δυνατή Αριστερά, ένα ισχυρό ΑΚΕΛ που παλεύει για την Κύπρο, που δυναμώνει τους δεσμούς με τους εργαζόμενους, με την κοινωνία, με τους ανθρώπους της δημιουργίας, της καινοτομίας, της προόδου ήταν και παραμένει η δύναμη, η μόνη δύναμη, που μπορεί να χαράξει δρόμους και να φέρει τις μικρές και μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος.
Δεν θα πω περισσότερα, είμαι βέβαιος ότι ο Αντρέας Χρίστου θ’ αναφερθεί και στην προσωπικότητα και την πολιτική παρακαταθήκη του Δ. Χριστόφια.
Θα πω μόνο ότι στη σημερινή εποχή της στρατιάς των επικοινωνιολόγων, της πολιτικής της εικόνας και της αποθέωσης των εντυπώσεων, ο Χριστόφιας στέκεται ως παράδειγμα στην απέναντι όχθη. Ειλικρινής, ανθρώπινος, γνήσιος, διαλεκτικός, έντιμος, καθαρός και από την αρχή ως το τέλος ηγέτης και στρατιώτης μαζί, της υπόθεσης της Κύπρου και του Ανθρώπου.
Αιωνία του η μνήμη.
26.06.2024
