Μέρος Γ
Στις 24 Αυγούστου 1946 ο Ουκρανός Υπ. Εξωτερικών προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αποτελούσε κίνδυνο για την ειρήνη και την ασφάλεια στα Βαλκάνια και ότι κατεδίωκε με την βοήθεια των Βρετανών, τις μειονότητες στη Μακεδονία και τη Θράκη, ότι επέτρεπε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να δημιουργούν επεισόδια στα ελληνοαλβανικά σύνορα και έκανε προσπάθειες να «αρπάξει» τη Βόρειο Ήπειρο από την Αλβανία. Η προσφυγή αυτή υποκινήθηκε από την Ε.Σ.Σ.Δ και η συζήτηση της άρχισε στις 4 Σεπτεμβρίου 1946, τρεις μέρες μετά το ελληνικό δημοψήφισμα με το οποίο επανήλθε ο βασιλιάς Γεώργιος Β¨ στον θρόνο με ποσοστό 69%. Τότε ο Έλληνας αντιπρόσωπος αντεπιτέθηκε καταγγέλλοντας ότι η Γιουγκοσλαβία, η Βουλγαρία και η Αλβανία βοηθούν τους αντάρτες του ΚΚΕ στη Βόρεια Ελλάδα. Με την ελληνική θέση συντάχθηκαν και οι ΗΠΑ που ζήτησαν να εξεταστεί η κατάσταση στα βόρεια ελληνικά σύνορα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όμως οι Σοβιετικοί έθεσαν βέτο.
Οι Σοβιετικοί σκλήρυναν την στάση τους, όμως η ελληνική κυβέρνηση επέμεινε στις διεκδικήσεις της. Στις 30 Αυγούστου ο Έλληνας αντιπρόσωπος ζήτησε από την Διάσκεψη να συμπεριλάβει στην ημερήσια διάταξη της επόμενης μέρας και τη λύση του βορειοηπειρωτικού. Σοβιετικοί και Γιουγκοσλάβοι αντέδρασαν, όμως οι Byrnes και Βεωιn επέμειναν ότι η Ελλάδα είχε το δικαίωμα να εκθέσει την υπόθεση της. Η Διάσκεψη αποδέχθηκε την ελληνική πρόταση με ψήφους 12-7. Φάνηκε όμως καθαρά ότι οι ΗΠΑ ήταν πρόθυμες να στηρίξουν την Ελλάδα σε θέματα διαδικασίας, όχι ουσίας. Στις 11 Οκτωβρίου 1946 ο Αμερικανός αντιπρόσωπος τόνισε ότι οι ΗΠΑ, δεν μπορούσαν να στηρίξουν τις ελληνικές διεκδικήσεις στο θέμα των συνόρων με την Βουλγαρία. Ωστόσο η Ελλάδα αποφάσισε να θέσει τις διεκδικήσεις της στο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών, όπως και έπραξε. Ο Βρετανός Bevin πρότεινε κάποιες μικρές αλλαγές, υπέρ της Ελλάδας στα σύνορα με την Βουλγαρία. Όμως σύντομα ανακάλεσε, καθώς ο Byrnes αρνήθηκε να τις στηρίξει και ο Μολότοφ, έστω και να τις συζητήσει. Το μόνο που δέκτηκε το Συμβούλιο ήταν η καταβολή αποζημιώσεων στην Ελλάδα, 105 εκ. δολάρια από την Ιταλία και 45 εκ. από την Βουλγαρία, ενώ τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα θα παρέμεναν στο καθεστώς της 1/1/1941. Αντίθετα το ζήτημα των νότιων συνόρων της Αλβανίας παρακάμφθηκε και εκκρεμεί μέχρι σήμερα.
Μετά τις αποφάσεις των Συμμάχων για παραχώρηση στην Ελλάδα μόνο των Δωδεκανήσων η Ελλάδα αισθάνθηκε αδικημένη και απογοητευμένη. Ο ελληνικός λαός δεν μπορούσε να πιστέψει ότι οι αρχές της διεθνούς ηθικής και της δικαιοσύνης έχασαν όλη την αξία τους και ότι ένας πιστός σύμμαχος που η συμβολή του στις κρίσιμες ώρες του Β΄Π.Π. που είχε αναγνωριστεί επίσημα δεν θα ανταμειβόταν. Και μάλιστα η Βουλγαρία, βασικός σύμμαχος των ναζί επιβραβευόταν για η στάση της κατά την διάρκεια του Β¨Π.Π. καθώς επικυρωνόταν η προσάρτηση σε αυτή της νότιας Διαβρουτσάς που είχε αποσπάσει από την Ρουμανία το 1940 με την Συνθήκη της Κραιόβας, με την συναίνεση του Στάλιν και του Χίτλερ. Αλώβητη έμεινε και η Αλβανία που συμμετείχε ενεργά στην ιταλική επίθεση ενάντια στην Ελλάδα.
Τελικά η Ελλάδα πλήρωσε βαρύτατο τίμημα στη διάρκεια του Β΄ Παγοσμίου Πολέμου και δεν ανταμείφθηκε μετά το τέλος του, παρά μόνον με την παραχώρηση των Δωδεκανήσων. Είναι φανερό ότι η Βουλγαρία και η Αλβανία διατήρησαν τις υπο διεκδίκηση περιοχές χάρη στην στήριξη του Στάλιν. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία ήταν πρόθυμες να μην επιτρέψουν τη γεωγραφική επέκταση της σοβιετικής επιρροής και των συμμάχων της, αλλά δεν είχαν καμία πρόθεση να διακυβεύσουν τις σχέσεις τους με τη Μόσχα ικανοποιώντας τα ελληνικά αιτήματα
Η Ελλάδα δεν έλαβε όσα ανταλλάγματα άξιζε με βάση την προσφορά της. Ας προσέξουν οι νυν κυβερνήτες, αλλά και όσοι κυβερνήσουν την Ελλάδα στο μέλλον, να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους όσα έγιναν το 1946 και να αντιληφθούν ότι ο ρόλος του «χρήσιμου κορόιδου» δεν αρμόζει στην Ελλάδα……
ΥΓ: Η παράνομη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο οδήγησε την τότε ελληνική κυβέρνηση να αγνοήσει την παρωχημένη συμβατική υποχρέωση περί αποστρατικοποίησης των Δωδεκανήσων και να ξεκινήσει δυναμικά η στρατιωτική τους ενίσχυση με μοναδικό στόχο να μην αποτελέσουν εύκολη λεία στα επεκτατικά σχέδια των Τούρκων. Το 1975 η τουρκική κυβέρνηση αντέδρασε και έστειλε ένα μνημόνιο σε όλα τα συμβαλλόμενα μέρη της Συνθήκης των Παρισίων το 1947, ότι η Ελλάδα παραβιάζει τις συμβατικές της υποχρεώσεις. Το μνημόνιο ζητούσε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να έρθει σε άμεση επικοινωνία με την ελληνική κυβέρνηση ώστε να αποστρατικοποιηθούν τα Δωδεκάνησα.
Μέχρι σήμερα οι ΗΠΑ επίσημα δεν έχουν λάβει δημόσια θέση αναφορικά με το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου. Οι Αμερικανοί ήταν οι πρώτοι που παραβίασαν την Συνθήκη των Παρισίων, εγκαθιστώντας ναυτικό σταθμό της αμερικανικής ακτοφυλακής στην Λαμπεντούζα, το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των Πελαγίων νήσων, κατά παράβαση του άρθρου 49που προέβλεπε αποστρατικοποιημένο καθεστώς, αντίστοιχα με αυτό των Δωδεκανήσων.
Η μείωση της έντασης στο Αιγαίο αποτελεί διαρκή στόχο των ΗΠΑ τα τελευταία 50 χρόνια και εξυπηρετεί τα Αμερικανικά συμφέροντα. Δεν πρέπει να αποβεί όμως σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο, με την έμμεση ουδετεροποίηση του μέσω των ΜΟΕ, και τη συνεχιζόμενη αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών στα πλαίσια των επιχειρησιακών σχεδίων του ΝΑΤΟ.
Αινείας
Πηγή: «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» Τ. ΙΣΤ. Εκδοτική Αθηνών
Δρ. Ιωάννης Παπαφλωράτος «Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού» 1833-1949
Εκδόσεις Σάκκουλα 2014.
Σχετικό Άρθρο του κ. Δημήτριου Κόντη, συγγραφέα και ιστορικού ερευνητή.
Πηγή: «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» Τ. ΙΣΤ. Εκδοτική Αθηνών
Δρ. Ιωάννης Παπαφλωράτος «Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού» 1833-1949
Εκδόσεις Σάκκουλα 2014.
