ΜΕΡΟΣ Γ
Όμως γιατί έγιναν τα Δεκεμβριανά; Μετά τις Συνθήκες του Λιβάνου και της Καζέρτας όλα έδειχναν πως η ελληνική πολιτική κρίση μεταξύ του ΕΑΜ και της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης είχε ξεπεραστεί και ότι η ταλαιπωρημένη Ελλάδα, μετά την επικείμενη απελευθέρωση της από τους Γερμανούς, θα επέστρεφε σε μια φυσιολογική ζωή. Δυστυχώς τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Μετά τις πρώτες εμφύλιες συγκρούσεις στα βουνά, τις οποίες ακολούθησαν τα διαλυτικά στασιαστικά κινήματα στην Μέση Ανατολή, η Ελλάδα σχεδόν δύο μήνες από την απελευθέρωση μέρους της επικράτειας της, δοκιμάστηκε ξανά από τα Δεκεμβριανά, ένα κίνημα προάγγελο του εμφυλίου πολέμου.
Υπάρχουν δύο επίσημες εκδοχές ως προς το γιατί έγιναν τα Δεκεμβριανά. Η μία εκδοχή της Δεξιάς που υποστηρίζει ότι ήταν μία αποτυχημένη απόπειρα του ΚΚΕ να καταλάβει την εξουσία με την δύναμη των όπλων, κατά παράβαση των συμφωνιών του Λιβάνου και της Καζέρτας. Η άλλη εκδοχή της Αριστεράς, που υποστηρίζει ότι ήταν η περήφανη απάντηση του λαού στην ωμή βρετανική επέμβαση στην προσπάθεια του βρετανικού ιμπεριαλισμού να αλυσοδέσει τη χώρα μας. Και οι δύο εκδοχές όμως απέχουν της πραγματικότητας.
Τελικά ποιος αποφάσισε την ρήξη; Μέχρι σήμερα υποστηρίζεται από την Αριστερά ότι στα Δεκεμβριανά οδηγηθήκαμε από την αιματηρή καταστολή του συλλαλητηρίου της 3ης Δεκεμβρίου, το οποίο είχε απαγορεύσει η Κυβέρνηση. Άλλωστε ο ΕΛΑΣ είχε ξεκινήσει τη μάχη, ήδη από την 1η Δεκεμβρίου σε Ήπειρο και Α. Μακεδονία κατά του ΕΔΕΣ (Ζέρβας) και της ΕΑΟ-ΕΣΕΑ αντίστοιχα. Συγκλονιστική είναι η δήλωση του Γιάννη Ιωαννίδη, ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ:
«Μέχρι τότε έμενα με την εντύπωση ότι όλο αυτό το πράγμα έγινε με το κτύπημα που μας δώσαν αυτοί στις 3 του Δεκέμβρη. Όταν έμαθα ότι η κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ έγινε από την 1η του Δεκέμβρη, αυτό σημαίνει ότι κι’ εμείς προμελετημένα πηγαίναμε να δώσουμε αφορμή για να αρχίσει ο πόλεμος Δεν έχει άλλο».
Εξάλλου, το πρωί της Κυριακής 3 του Δεκέμβρη, πριν από την αιματοχυσία, ο Ριζοσπάστης κυκλοφορεί με κύριο άρθρο του Ζέβγου, έχοντας τον ολοσέλιδο τίτλο: «Και τώρα τον λόγο έχουν οι μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ»
Για το ποιος ξεκίνησε πρώτος υπάρχουν τρείς εκδοχές: α) ότι πυροβόλησε κάποιος από το πλήθος, με αποτέλεσμα να απαντήσουν οι αστυνομικές δυνάμεις β) ότι πυροβόλησε απρόκλητα η αστυνομία και γ) ότι τα πυρά ήταν βρετανικά για τη δημιουργία προβοκάτσιας.
Χρόνια αργότερα, στις 12 Δεκεμβρίου 1958, ο αστυνομικός διευθυντής Αθηνών κατά την διάρκεια των «Δεκεμβριανών», Άγγελος Έβερτ (πατέρας του πολιτικού και αρχηγού της Ν.Δ. Μιλτιάδη Έβερτ) σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «Ακρόπολις» θα παραδεχτεί ότι ήταν αυτός που διέταξε τη βίαιη διάλυση της διαδήλωσης βάσει διαταγών που είχε λάβει, επειδή υπήρχε κίνδυνος κατάλυσης του κράτους.
«Μη διστάσεις να ενεργήσεις σαν να ήσουν σε κατακτημένη πόλη, όπου γίνεται μία τοπική εξέγερση» τηλεγραφεί στον Σκόμπι ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστων Τσόρτσιλ, που δεν διανοείτο ότι θα έχανε την Ελλάδα από τη σφαίρα επιρροής της Μεγάλης Βρετανίας. Την είχε κερδίσει με σκληρά παζάρια από τον Στάλιν στην περίφημη «Συμφωνία των Ποσοστών», που υπογράφτηκε στην Μόσχα στις 9 Οκτωβρίου, τρείς μέρες πριν από την αναχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα. Από την πλευρά του, ο σοβιετικός ηγέτης τήρησε τον λόγο του, αποφεύγοντας να κατηγορήσει τον Τσόρτσιλ για ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδος, αλλά δεν αποθάρρυνε την ηγεσία του ΚΚΚ που δεν γνώριζε το «παζάρι της Μόσχας» και πίστευε βάσιμα σε συντροφική βοήθεια.
Τα αποτελέσματα του κινήματος του 1944 υπήρξαν δραματικά για την Ελλάδα, επιτείνοντας το κλίμα καχυποψίας μεταξύ των δύο πλευρών , το οποίο είχε δημιουργηθεί ήδη από τα τέλη του 1942, και οδηγώντας την Ελλάδα στην δίνη του Εμφυλίου. Ήταν ένα κίνημα που δεν έπρεπε να είχε γίνει, όπως και ο Εμφύλιος ήταν ένας ανόητος πόλεμος που έπρεπε να είχε αποφευχθεί.
Επειδή πολλά έχουν λεχθεί επί του προκειμένου, θα παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι….» του Τάκη Λαζαρίδη. Ο Τάκης Λαζαρίδης, Αριστερός από τα νεανικά του χρόνια, ήταν συγκατηγορούμενος του Ν. Μπελογιάννη στην γνωστή δίκη και είχε επίσης καταδικαστεί σε θάνατο, αλλά τελικά η ποινή του μετατράπηκε. Η άποψη του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα: «Το Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι…» δεν είναι παραδοξολογία. Εκφράζει πλήρως την πραγματικότητα. Αν είχαμε κερδίσει, αν είχαμε την εξουσία, η χώρα μας θα είχε ακολουθήσει τη μοίρα των άλλων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης που προσδέθηκαν στο σοβιετικό άρμα. Θα είχε μετατραπεί σε ένα ακόμα δορυφόρο της Μόσχας.
Ως γνήσιοι μαρξιστές – λενινιστές, οι Ζαχαριάδης-Ιωαννίδης και Σία θα είχαν επιβάλει τη «δικτατορία προλεταριάτου» – τη προσωπική τους δηλαδή δικτατορία – προκειμένου να συντρίψουν την αντεπανάσταση και να οδηγήσουν την χώρα μας στον «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό» Και επειδή ισχυρή θα ήταν η αντίσταση δημοκρατικού και φιλελεύθερου Ελληνικού λαού, η «δικτατορία του προλεταριάτου» θα έπαιρνε την πιο στιγνή και ανελέητη μορφή. Τηρουμένων των αναλογιών, η πατρίδα μας θα είχε μετατραπεί σε δεύτερη Αλβανία. Το ίδιο, όπως εκείνη, υπανάπτυκτη, καθυστερημένη και ανελεύθερη».
Είναι αναγκαίο να γνωρίζει ο Κυπριακός λαός και ιδιαίτερα η νεολαία, την ιστορία του Έθνους μας και τις πραγματικότητες που επιμελώς δεν διδάσκονται στα σχολεία ή αναγράφονται στον τύπο. Να γνωρίζουν τα προβλήματα, τις προδοσίες και τα εγκλήματα του κομμουνισμού και των υποστηρικτών του όχι μόνο παγκοσμίως αλλά στην Ελλάδα και την Κύπρο. Θα συνεχίσουμε με τα εγκλήματα που διέπραξαν στην Ελλάδα κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου που τα θύματα ήταν περισσότερα από αυτά που προκάλεσαν οι Ναζί κατά την διάρκεια της κατοχής.
Αινείας
Πηγές: Στρατιωτική Ιστορία Σειρά, Μεγάλες μάχες, Ιστορία του Έθνους -Τεύχος 10, Περιοδικό Στρατοί και Τακτικές.
Εδώ το μέρος Α: https://elamcy.com/ta-dekemvriana-1944-istoriki-anadromi/
Εδώ το μέρος Β: https://elamcy.com/ta-dekemvriana-istoriki-anadromi-arthro-meros-a/
