Από: ΕΛΑΜ

Όταν οι κομμουνιστές έκλειναν τις εκκλησιές και ξερίζωναν την πίστη (άρθρο Ε)

Όταν οι κομμουνιστές έκλειναν τις εκκλησιές και ξερίζωναν την πίστη (άρθρο Ε)
Δημοσιεύθηκε: Μαΐου 06, 2024-10:00 View: 20

Όταν οι κομμουνιστές έκλειναν τις εκκλησιές και ξερίζωναν την πίστη από τους πιστούς στην Σοβιετική Ένωση (άρθρο)

ΜΕΡΟΣ Ε

Η τρίτη περίοδος των διωγμών αρχίζει  το 1929 και λήγει το 1941. Στις αρχές Απριλίου του 1929 από τον Ι.Β. Στάλιν νέος νόμος περί θρησκείας. Αυτή τη φορά κάθε είδους θρησκευτικής διδασκαλίας γίνεται ποινικό αδίκημα. Επιπλέον το άρθρο 17 του Συντάγματος απαγορεύει κάθε μορφή φιλανθρωπικής και εκπαιδευτικής δραστηριότητας της Εκκλησίας και περιορίζει κάθε τελετή θρησκευτικής λατρείας. Στα μέτρα αυτά συμπεριλαμβάνονται: μαζικό κλείσιμο των εκκλησιών, αυθαίρετες φορολογίες των εισοδημάτων των ελαχίστων ενοριών που είχαν απομείνει, συλλήψεις κληρικών και πιστών, εξορίες, εκτελέσεις χωρίς αιτία. Την περίοδο αυτή εξοντώθηκαν 151 Επίσκοποι  και 49,400 ιερείς, καταστράφηκαν χιλιάδες ναοί (περίπου 75,000), μεταξύ των οποίων πολυάριθμα ιστορικά μνημεία, όπως την κατεδάφιση στην Μόσχα του καθεδρικού ναού του Σωτήρος της Παναγίας του Καζάν, της Μονής των Θαυμάτων στο Κρεμλίνο και του Αγίου Συμεών. Στο Κίεβο παρά τις διαμαρτυρίες της Ακαδημίας, καταστράφηκε η ανεκτίμητης αξίας Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Του 11ου αιώνα, η εκκλησία των τριών Ιεραρχών στο Ιεροσλάβ, εικόνες μεγάλης αξίας, χειρόγραφα ευαγγέλια και έκαψαν χιλιάδες βιβλία.

Το 1941 ο επερχόμενος πόλεμος αλλάζει τις σχέσεις της Εκκλησίας και Κράτους. Ο Στάλιν καταλαβαίνει ότι η Εκκλησία διαθέτει τεράστια πνευματική δύναμη και είναι ικανή να τονώσει την πίστη και το πατριωτικό αίσθημα του λαού και ζητάει την βοήθεια της.

Ο Μητροπολίτης Σέργιος απευθύνει μήνυμα προς τον λαό και τον καλεί σε αντίσταση. Μετά την νίκη ο Στάλιν απένειμε το Ανώτατο παράσημο Στρατιωτικής Αξίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και οι Μητροπολίτες Σέργιος, Αλέξιος και Νικόλαος έγιναν δεκτοί στο Κρεμλίνο από τον Στάλιν και τον υπουργό Εξωτερικών Μολότωφ.

Η περίοδος αυτή της ανοχής δεν έχει μεγάλη διάρκεια. Το 1959 εξαπολύονται νέοι διωγμοί κατά της Ορθοδοξίας, οι οποίοι κράτησαν μέχρι τα πρώτα χρόνια που ανέλαβε την διακυβέρνηση της Ε.Σ.Σ.Δ ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.

Ο Νικήτας Χρουτσόφ Γενικός Γραμματέας του ΚΚΣΒ και πρόεδρος του ανώτατου Σοβιέτ σε  συνάντηση που είχε με Γάλλους διπλωμάτες στις 22 Σεπτεμβρίου 1962, έδωσε το σύνθημα με κυνικό τρόπο: «Μην νομίζετε ότι οι κομμουνιστές άλλαξαν τις διαθέσεις τους έναντι της θρησκείας. Παραμένουν αθεϊστές όπως υπήρξαμε πάντοτε. Κάνουμε ότι μπορούμε για να ελευθερώσουμε όλους όσοι βρίσκονται ακόμα κάτω από τη γοητεία του θρησκευτικού οπίου».

Οι άγριοι αιματηροί διωγμοί των θρησκειών δεν υπήρξαν μόνο στην ΕΣΣΔ αλλά σε όλες τις χώρες-δορυφόρους της, όπως η Βουλγαρία, η Αλβανία, η Κίνα κ.α.

Το άρθρο του Λένιν «Σοσιαλισμός και θρησκεία» γραμμένο τον Δεκέμβριο του 1905 απαντά όλα τα ζητήματα που ανέκυψαν από τη διαμάχη κράτους – εκκλησίας. Λέει λοιπόν μεταξύ άλλων ο Λένιν:

«Η θρησκεία είναι μία από τις μορφές πνευματικής καταπίεσης, που παντού και πάντοτε βάραινε τις λαϊκές μάζες, τις τσακισμένες από την αιώνια δουλειά για τους άλλους, την ανέχεια και τη μοναξιά. Η αδυναμία των τάξεων που υφίστανται την εκμετάλλευση στην πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές γεννάει αναπόφευκτα την πίστη για μια καλύτερη μετά θάνατο ζωή, όπως ακριβώς και η αδυναμία του πρωτόγονου ανθρώπου στην πάλη με την φύση να γεννάει την πίστη στους θεούς, στους διαβόλους, στα θαύματα κτλ. Σε αυτόν που σ΄ όλη την ζωή δουλεύει και στερείται, η θρησκεία διδάσκει ταπεινοφροσύνη και υπομονή στην επίγεια ζωή, παρηγορώντας τον με την ελπίδα της επουράνιας ανταμοιβής.  Και σε εκείνους που ζουν από ξένη εργασία η θρησκεία διδάσκει την αγαθοεργία στην επίγεια ζωή, προσφέροντας τους μια πολύ φτηνή δικαίωση για όλη την εκμεταλλευτική τους ύπαρξη και πουλώντας τους σε συμφέρουσα τιμή εισιτήρια για την επουράνια μακαριότητα.  Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Η θρησκεία είναι ένα είδος πνευματικού αλκοόλ, μέσα στο οποίο οι σκλάβοι του κεφαλαίου  πνίγουν την ανθρώπινη μορφή τους, τις διεκδικήσεις τους για μια κάπως ανθρώπινη ζωή.

Ο δούλος όμως που ένιωσε τη δουλεία του και ξεσηκώθηκε στην πάλη για την απελευθέρωση του παύει κιόλας κατά το ήμισυ να είναι δούλος.  Ο σύγχρονος συνειδητός εργάτης, διαπαιδαγωγημένος από τη μεγάλη εργοστασιακή βιομηχανία, φωτισμένος από την ζωή της πόλης, αποτινάζει με περιφρόνηση τις θρησκευτικές προλήψεις, αφήνει τον ουρανό στη διάθεση των παπάδων και των αστών υποκριτών, κατακτώντας μια μεγαλύτερη ζωή εδώ στη γη. Το σύγχρονο προλεταριάτο τάσσεται με το μέρος του σοσιαλισμού, που επιστρατεύει την επιστήμη στην πόλη ενάντια στη θρησκευτική θολούρα  και λυτρώνει τον εργάτη από την πίστη στη μετά θάνατο ζωή, συσπειρώνοντας τον στην πραγματική πάλη για μια καλύτερη επίγεια ζωή».

Αυτά έγραφε λοιπόν στο άρθρο του ο Λένιν το 1905. Και οι κομμουνιστές του ΑΚΕΛ τα πιστεύουν αυτά που γράφει και για αυτό οι περισσότεροι είναι άθεοι, δεν πάνε εκκλησιά και δεν φιλούν χέρι παπά. Πάντως ολόκληρο το άρθρο θα δημοσιευθεί γιατί έχει αρκετό ενδιαφέρον τι γράφει ο Λένιν ο οποίος διακήρυσσέ στα εκατομμύρια Σοβιετικούς πολίτες ότι το πρόγραμμα τους ήταν θεμελιωμένο πάνω σε επιστημονική και υλιστική κοσμοθεωρία και ότι η θρησκεία ήταν το όπιο του λαού.

Αφήνω σε εσάς, τους αναγνώστες, οι οποίοι διαβάσατε τα πέντε μέρη του άρθρου αυτού να εξάγετε  τα δικά σας συμπεράσματα όσον αφορά τι εστί κομμουνισμός και θρησκεία, και σκεφτείτε γιατί υπάρχουν και ζουν  ανάμεσα μας τέτοιοι άνθρωποι και απολαμβάνουν την αγιοσύνη και τα αγαθά της Ορθοδοξίας και του Οικουμενικού Χριστιανισμού.

Αινείας

Εδώ το Μέρος Α: https://elamcy.com/otan-oi-kommounistes-ekleinan-tis-ekklisies-kai-kserizonan-tin-pisti-arthro-meros-a/

Εδώ το Μέρος Β: https://elamcy.com/otan-oi-kommounistes-ekleinan-tis-ekklisies-kai-kserizonan-tin-pisti-arthro-meros-v/

Εδώ το Μέρος Γ: https://elamcy.com/otan-oi-kommounistes-ekleinan-tis-ekklisies-kai-kserizonan-tin-pisti-arthro-g/

Εδώ το Μέρος Δ: https://elamcy.com/otan-oi-kommounistes-ekleinan-tis-ekklisies-kai-kserizonan-tin-pisti-arthro-d/

Πηγές: -Σόλωνος Γ. Νινίκα –  Ο νέος διωγμός κατά της θρησκείας εις την Σοβιετικήν Ρωσίαν

-Νικολάου Π. Βασιλειάδη – Το λυκόφως του Μαρξισμού

-Σόλωνος Γ. Νινίκα – Η πνευματική αντίσταση του ρωσικού λαού

-Το μαρτύριο και η μαρτυρία της Ορθοδοξίας στην Ρωσία σήμερα (μετάφραση εκ Ρωσικής Ησυχίου Μοναχού), και άλλες

Adblock test (Why?)

Read this on ΕΛΑΜ