Ομιλία Άριστου Δαμιανού, μέλους Π.Γ. ΑΚΕΛ, βουλευτή στην παρουσίαση του Ευρωψηφοδελτίου στη Λάρνακα
«Πιστεύω πως η πρώτη δικαιοσύνη είναι η σωστή διανομή του ψωμιού, πιστεύω πως η πρώτη πρόοδος είναι η αύξηση παραγωγής ψωμιού για όλους, πιστεύω πως το πρώτο χρέος μας είναι η ειρήνη».
Κρίμα -αλήθεια- που οι σημερινοί κυβερνώντες δεν διάβασαν ποτέ τους Ρίτσο. Κρίμα αλήθεια που οι ταγοί της σημερινής ΕΕ έχουν αντίθετη άποψη για την «πρώτη δικαιοσύνη» ενός κομμουνιστή ποιητή.
Διότι η δική τους «δικαιοσύνη» είναι ο πόλεμος. Διότι η δική τους «δικαιοσύνη» είναι η λεηλασία των τραπεζών. Διότι η δική τους «δικαιοσύνη» είναι η συσσώρευση του πλούτου.
Μα όλοι εμείς και χιλιάδες άλλοι εκεί έξω, εκατομμύρια άλλοι στους δρόμους της Γαλλίας, της Ελλάδας, της Γερμανίας, της Ισπανίας, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε για τη δική μας «πρώτη δικαιοσύνη».
Και ο δικός μας αγώνας περνά και από εδώ. Από τη Λάρνακα των τεσσάρων του Αη Γιάννη. Από τη Λάρνακα της αντίστασης και της Δημοκρατίας. Στη Λάρνακα που το αποτύπωμα του ΑΚΕΛ -κοντά σχεδόν ένα αιώνα- μπορεί να σημάνει τη νίκη στις εκλογές της 9ης Ιουνίου. Και θα σημάνει τη νίκη. Και θα κερδίσουμε αυτές τις εκλογές. Για να βάλουμε πλώρη ξανά για τη δική μας «πρώτη δικαιοσύνη».
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να παρουσιάσουμε το ευρωψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ – ΑΡΙΣΤΕΡΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ. Το πρώτο ευρωψηφοδέλτιο που από το 2019 αποτυπώνει το δικοινοτικό στοιχείο του λαού μας. Το πρώτο ευρωψηφοδέλτιο που έκανε πράξη την έμφυλη ισορροπία αντρών και γυναικών. Το ευρωψηφοδέλτιο που αποτυπώνει το πολιτικό στίγμα του ΑΚΕΛ με το ευρύτερο άνοιγμα στην κοινωνία.
Έξι άνθρωποι, ικανοί και έντιμοι που μαζί αποτελούν μια δυνατή ομάδα, που κάνει τη διαφορά. Που σε συνδυασμό με τις θέσεις μας, τις προτάσεις μας, τις διεκδικήσεις μας, τα επιτεύγματά μας όλα αυτά τα 20 χρόνια στο Ευρωκοινοβούλιο, αποτελούν το εχέγγυο ότι με πείσμα, δυναμισμό και σκληρή δουλειά, ο λαός, οι πολίτες θα κατατάξουν ξανά το ΑΚΕΛ εκεί που του αξίζει, εκεί που δικαιούται, εκεί που το χρειάζεται ο κυπριακός λαός, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Μπροστάρη και πρωταγωνιστή των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων της πατρίδας μας. Δύναμη διεκδίκησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Με δύο ευρωβουλευτές και με αυξημένα εκλογικά ποσοστά.
Φίλες και φίλοι,
Η κυπριακή δεξιά, υιοθετώντας την προπαγάνδα της ευρωπαϊκής δεξιάς, εσκεμμένα προβαίνει σε δύο ισοπεδώσεις. Η πρώτη είναι η προπαγάνδα τάχατες των δύο άκρων. Από τη μια η Αριστερά λένε και από την άλλη η ακροδεξιά. Δεν υπάρχει πιο χυδαία προσέγγιση. Η Αριστερά στην Κύπρο, για ένα σχεδόν αιώνα αγωνίζεται για τη δημοκρατία, την ελευθερία, τα δικαιώματα, την κοινωνική δικαιοσύνη. Η ακροδεξιά, η οποία μέχρι πριν από λίγα χρόνια στεγαζόταν καθ’ ολοκληρίαν στο ΔΗΣΥ, αποτελεί σάρκα από τη σάρκα της αμαρτωλής κυπριακής δεξιάς. Που στέγασε πραξικοπηματίες, που έστειλε στη Βουλή επίορκους, που ανήγαγε τον ολετήρα Γρίβα σε ήρωα. Εξάλλου, δίπλα-δίπλα στέκονται όταν καταθέτουν στεφάνια στο μνημείο του στη Λεμεσό.
Άλλωστε, οι εξελίξεις των ημερών επιβεβαιώνουν το αυτονόητο. Πως η ίδια μήτρα τους γέννησε. Ο μέχρι πρότινος πρώτος αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ κ. Πελεκάνος με πάσα ευκολία μετακόμισε στο ΕΛΑΜ. Και αντί ο ΔΗΣΥ να προβληματιστεί για την πολιτική του που ρίχνει γέφυρες στην ακροδεξιά, η μοναδική του έγνοια είναι ότι θα επωφεληθεί το ΑΚΕΛ. Αυτός είναι ο καημός τους. Όχι ότι οι Κύπριοι νεοφασίστες αύριο θα εκπροσωπούνται -δυστυχώς- στο Ευρωκοινοβούλιο.
Όλα αυτά τα χρόνια που όλα τα άλλα κόμματα συναγελάζονταν με το ΕΛΑΜ μόνο το ΑΚΕΛ στάθηκε σε αρχές, μόνο το ΑΚΕΛ αρνήθηκε να κανονικοποιήσει την ακροδεξιά. Αντιπαρατέθηκε ανοιχτά με την Χρυσή Αυγή Κύπρου, την ώρα που άλλοι μας έλεγαν πως έχουν δικαιώματα επειδή τους ψήφισαν οι πολίτες. Μα και οι ναζί πολίτες ήταν που έγιναν καθεστώς, αλλά παρέμειναν φασίστες. Ε λοιπόν, τους κύπριους νεοναζί, την κυπριακή ακροδεξιά επιστράτευσε ο ΔΗΣΥ και έτσι εξέλεξε τον Αναστασιάδη. Με τις ψήφους τους εκλέγηκε και ο Χριστοδουλίδης, όταν ο Μαυρογιάννης αρνήθηκε καν να τους συναντήσει. Και είναι το ΕΛΑΜ που καθόρισε την ψηφοφορία στη Βουλή, που ανέδειξε την κα Αννίτα Δημητρίου Πρόεδρο της Βουλής. Η οποία σήμερα θυμήθηκε ότι το ΕΛΑΜ είναι αντίπαλός της δήθεν. Too late! Άργησε δέκα χρόνια.
Η δεύτερη ισοπέδωση είναι πως ως Αριστερά, είμαστε ευρωσκεπτικιστές. Ουδέν αναληθέστερον. Αντιθέτως. Επειδή σκεφτόμαστε, διεκδικούμε. Δεν δεχόμαστε αμάσητα όσα μας σερβίρουν. Με επίκεντρο και πυξίδα της δράσης μας τον άνθρωπο, δεν μπορούμε να προσπερνούμε τα κακώς κείμενα και τις αντιλαϊκές πολιτικές που προωθούνται από μη εκλεγμένα διευθυντήρια στην ΕΕ.
Δεν μπορούμε να προσπερνούμε το ότι σήμερα, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες κλυδωνίζονται από τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες αλλεπάλληλων κρίσεων, από την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, από τον ακρωτηριασμό του κοινωνικού κράτους, από την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού σε δικαιώματα και κατακτήσεις που μέχρι χθες θεωρούνταν δεδομένα.
Δεν μπορούμε να προσπερνούμε το ότι σήμερα 95 εκατομμύρια Ευρωπαίοι ζουν με τον κίνδυνο της φτώχειας, τα 20 εκατομμύρια παιδιά.
Δεν μπορούμε να προσπερνούμε την ενεργειακή και επισιτιστική κρίση. Ότι οι τιμές βασικών τροφίμων αυξάνονται ως και εφτά φορές πιο γρήγορα από τους μισθούς. Ότι ένας στους δέκα ευρωπαίους πολίτες ξοδεύει σχεδόν το μισό του εισόδημα για να έχει στέγη. Αν έχει εισόδημα για να έχει στέγη, αφού ο αριθμός των ευρωπαίων αστέγων αυξήθηκε κατά 70% τα τελευταία χρόνια. Ότι οι τιμές της ενέργειας, των καυσίμων, μαζί και οι λογαριασμοί του ηλεκτρισμού έχουν εκτοξευτεί, απόρροια εν πολλοίς ενός πολέμου στην Ουκρανία που συντηρείται για να πουλούν όπλα οι στρατιωτικές βιομηχανίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Δεν μπορούμε να προσπερνούμε το ότι οι τράπεζες στην Ευρώπη -όπως βέβαια και στην Κύπρο- καταγράφουν υπερκέρδη ρεκόρ όλων των εποχών, τα οποία κυριολεκτικά κλέβουν από την οικονομία και την κοινωνία με τις πλάτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ότι με τις ευλογίες κομμάτων πλην του ΑΚΕΛ προώθησαν ισοπεδωτικά και άκριτα τις εκποιήσεις πρώτης κατοικίας και μικρής επαγγελματικής στέγης, μέσα από απάνθρωπες και παράνομες νομοθεσίες.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις μας για τον χαρακτήρα των πολιτικών που εφαρμόζονται. Πολιτικές που καθορίζονται από τις κυρίαρχες δυνάμεις της Δεξιάς στην Ευρώπη. Αυτά είναι τα πιστεύω της Δεξιάς. Την ίδια ώρα, τα προβλήματα επιβεβαιώνουν την επικαιρότητα του δικού μας οράματος, της δικής μας εναλλακτικής πρότασης, της διαφορετικής Ευρώπης που θέλουμε και διεκδικούμε.
Εμείς θέλουμε και διεκδικούμε την Ευρώπη της κοινωνικής δικαιοσύνης, των σύγχρονων κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων του μυαλού και των χεριών, της νέας γενιάς, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, όλου του κόσμου, δηλαδή, που κερδίζει το ψωμί του με τη δουλειά του και τον κόπο του.
Αυτό δεν είναι λοιπόν ευρωσκεπτικισμός αλλά ευρωδιεκδίκηση. Διεκδίκηση για μια άλλη ΕΕ, που πρέπει να γίνει εφικτή, όσο δύσκολο και αν αυτό φαντάζει σήμερα. Εξάλλου, εμείς, ποτέ δεν ήμασταν για τα εύκολα. Γιατί τίποτα δεν χαρίζεται. Όλα κερδίζονται με αγώνα και διεκδίκηση. Εμείς πάντοτε βλέπαμε την ΕΕ ως ακόμα ένα βήμα αγώνα και διεκδίκησης, ναι σε ένα δύσκολο πολιτικό περιβάλλον για τις δυνάμεις της Αριστεράς. Για τις δυνάμεις που δεν βολεύονται με τις δοσμένες συνθήκες και επιζητούν καλύτερες και δικαιότερες μέρες.
Φίλες και φίλοι, απόψε συνεχίζουμε την πορεία του Κόμματος μας προς την κοινωνία ενόψει των εκλογών της 9ης Ιουνίου για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πορευόμαστε με αισιοδοξία, δυναμισμό και αυτοπεποίθηση.
Όλα αυτά τα χρόνια διεκδικούμε αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, μόνιμες και πλήρεις θέσεις εργασίας, επέκταση των συλλογικών συμβάσεων. Διεκδικούμε αξιοπρεπή και προσιτή στέγη για όλους. Διεκδικούμε σύγχρονες κοινωνικές πολιτικές και υποδομές για τους εργαζόμενους γονείς. Φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα και ενέργεια προσιτή για κάθε νοικοκυριό. Δραστικά μέτρα αναχαίτισης της ακρίβειας. Διεκδικούμε όπως φορολογηθούν τα υπερκέρδη των τραπεζών και των εταιριών ενέργειας και με αυτά τα έσοδα να χρηματοδοτηθούν μεγάλα κοινωνικά προγράμματα και μακρόπνοες κοινωνικές πολιτικές. Αντί πολιτικές με το σταγονόμετρο, πολιτικές φιλανθρωπίας των 50 και 100 ευρώ, όπως κάνουν τώρα οι κυβερνώντες.
Διεκδικούμε μια Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών, όχι της περιστολής δικαιωμάτων, της αστυνομοκρατίας, των παράνομων λογισμικών παρακολούθησης και της στρατιωτικοποίησης.
Διεκδικούμε μια Ευρώπη της ειρήνης και της αλληλεγγύης. Όχι μια Ένωση που προσπερνά το διεθνές δίκαιο, ακόμα και τις δικές της ιδρυτικές αρχές, στο βωμό μιας κυνικής ρεαλπολιτίκ, που όζει μιλιταρισμού και είναι βαμμένη με αίμα. Άλλοτε στη Συρία, άλλοτε στο Λίβανο, άλλοτε στη Λιβύη και πάντοτε αλλά και τώρα στην ηρωική Παλαιστίνη.
Διεκδικούμε στην Ευρώπη κατίσχυση του δικαίου για να μπορέσουμε να επανενώσουμε τον τόπο και το λαό μας. Μισός αιώνας διχοτόμησης και κατοχής είναι μια ολόκληρη ζωή. Και όσοι μιλούν για νεφελώδεις και επικίνδυνες λύσεις και όσοι μιλούν για νέους μακροχρόνιους αγώνες, θα πρέπει να πάρουν πληρωμένη απάντηση. Από τον ματωμένο από το έκτρωμα/σημαία του ψευδοκράτους Πενταδάκτυλο. Από την Αμμόχωστο που υπομένει και περιμένει. Από τη μοιρασμένη Λευκωσία. Φτάνει λοιπόν πατριδοκαπηλία γιατί είμαστε στο και πέντε της διχοτόμησης.
Μα για να διεκδικούμε κατίσχυση του διεθνούς δικαίου, οφείλουμε και εμείς εδώ στην Κύπρο και ειδικότερα ο κ. Χριστοδουλίδης να τό σέβεται όταν αφορά άλλους, στην προκείμενη τον Παλαιστινιακό λαό. Και αντί των σφιχτών εναγκαλισμών με τον εγκληματία Νετανιάχου, ο οποίος πρέπει να δικαστεί για γενοκτονία των Παλαιστινίων, έπρεπε ο Πρόεδρος της Κύπρου να προασπίζεται αρχές. Δυστυχώς, ακολουθεί και εδώ την πεπατημένη του πολιτικού του πατέρα, Νίκου Αναστασιάδη.
Φίλες και φίλοι, όλοι εμείς και πολλές χιλιάδες εκεί έξω, είμαστε η δύναμη που σπρώχνει την κοινωνία μας μπροστά. Αυτός είναι ο ρόλος και η αποστολή του ΑΚΕΛ. Αυτό ταχτήκαμε να υπηρετούμε. Με ένα ισχυρό ψηφοδέλτιο. Με τον Γιώργο Γεωργίου, την Άννα Θεολόγου, την Σταύρη Καλοψιδιώτου, τον Άντρο Καραγιάννη, τον Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, τη Μέλανη Στέλιου, συνεχίζουμε τον δρόμο τον καλό, τον δρόμο τον ωραίο, τον δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης. Στην Κύπρο για την Ευρώπη, στην Ευρώπη για την Κύπρο.
Οι ιδέες μας […] «ατσαλωμένες στου λαού τα εργαστήρια», όπως λέει ο ποιητής μάς φέρνουν στην «ώρα του σήμερα ξανά και της ελπίδας».
Εμπρός λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, τώρα είναι η ώρα. Η ώρα να στείλουμε το μήνυμα. Και εδώ και στις Βρυξέλλες. Το μήνυμα ότι ο λαός μας δικαιούται καλύτερες μέρες. Το μήνυμα ότι η Κύπρος μας δικαιούται καλύτερες μέρες. Το μήνυμα ότι οι λαοί της Ευρώπης δικαιούνται μια άλλη Ευρώπη. Μια Ευρώπη των λαών και όχι των πολυεθνικών. Μια Ευρώπη της ειρήνης και όχι του πολέμου. Μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και όχι της εκμετάλλευσης.
Εμπρός λοιπόν, και απόψε και αύριο και κάθε μέρα, μέχρι τις 9 του Ιούνη, ριχνόμαστε στη μάχη, στον αγώνα τον ωραίο για να ξαναδώσουμε την ελπίδα, για να ξαναφέρουμε την προοπτική. Με μπροστάρη το ΑΚΕΛ, με σημαία τις ιδέες και τις θέσεις μας είμαστε αισιόδοξοι πως ήρθε η ώρα της νίκης. Μιας νίκης της προόδου σε βάρος του συντηρητισμού. Μιας νίκης που δεν θα είναι μόνο νίκη του ΑΚΕΛ και της Αριστεράς μα θα είναι νίκη του λαού, των εργαζομένων. Θα είναι η νίκη των πολλών.
Εμπρός λοιπόν, πάμε δυνατά!
Γιατί είμαστε Δύναμη Διεκδίκησης!
Γιατί είμαστε Δύναμη Ειρήνης!
Γιατί είμαστε Δύναμη Προόδου και Δικαιοσύνης!
Με τη νίκη!
29.03.2024
