Ένα ακόμη Πάσχα στην προσφυγιά, με την Κύπρο εσταυρωμένη στον δικό της Γολγοθά, χωρίς ανάσταση. Τα καρφιά της τουρκικής κατοχής, παραμένουν βαθιά, μισό αιώνα.
Γύρω, πόλεμοι, λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί. Ανθρώπινες τραγωδίες. Βία. Το κουτί της Πανδώρας, ανοικτό. Σκορπά ανασφάλεια, αβεβαιότητα, σύγχυση. Στην καρδιά της Ευρώπης, ο πόλεμος Ρωσίας- Ουκρανίας μαίνεται ανελέητα. Στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, ο νέος πλανητάρχης ανατρέπει όσα ξέραμε και θεωρούσαμε ως δεδομένα. Κλονίζει ισορροπίες. Ανατρέπει το διεθνές δίκαιο. Ανατάσσει κανόνες του διεθνούς εμπορίου. Ανατρέπει διεθνείς συνεργασίες. Ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, οικονομικής υφής, μαίνεται ανεξέλεγκτος. Οι οικονομολόγοι ψήλωσαν τα χέρια. Η επιστημοσύνη, αδυνατεί να ερμηνεύσει όσα συμβαίνουν στο διεθνές εμπόριο και τα χρηματιστήρια. Ορατό το ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας οικονομικής κατρακύλας, με αλυσιδωτές επιπτώσεις, φτωχοποίησης μαζών και διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής. Κλονίζεται και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα που κτίστηκε με κόπο, μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους.
Στη δική μας γεωστρατηγική περιοχή, πληθαίνουν οι νεκροί, τα ερείπια, οι φόβοι μιας γενικότερης σύρραξης, όσο συνεχίζονται οι εχθροπραξίες σε Λίβανο και Συρία και οι ανελέητοι ισραηλινοί βομβαρδισμοί στη Γάζα. Μια ανθρωπιστική κρίση μεγατόνων συντελείται. Την ίδια ώρα, συνεχίζονται με αμείωτη ένταση τα παιχνίδια ανακατανομής ισχύος και γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής, όπως και η προσπάθεια των υπερδυνάμεων και της Τουρκίας, να εκμεταλλευτούν το ρευστό τοπίο, εποφθαλμιώντας ισχυρότερο ρόλο και γεωστρατηγικά οφέλη, σε περιοχές κρίσεων.
Μέσα σε όλη αυτή την καταχνιά, το Πάσχα συνιστά ψυχολογικό και ηθικό καταφύγιο για την κυπριακή κοινωνία, αφού ο παραλληλισμός των παθών του Κυρίου με τα πάθη της Κύπρου μας, παραμένει βαθιά ριζωμένος. Χρειαζόμαστε το Πάσχα, ως σύμβολο νίκης του φωτός επί του σκότους, για να διώξει το σκοτάδι, της τουρκικής κατοχής του 37 % της γης μας, που βιώνουμε ως μοιρολατρικό θάνατο. Ζούμε σε διαρκή Επιτάφιο θρήνο. Πενθούμε τον βιασμό της γης, του πολιτισμού και της ζωής μας. Μισό αιώνα, βιώνουμε προδοσίες, ποντιοπιλατισμό, Φαρισαϊσμό, υποκρισία. Σύγχρονους Σταυρωτές, ντόπιους και ξένους, που σταυρώνουν την Κύπρο, την γεμίζουν πληγές, την εξευτελίζουν και την εγκαταλείπουν μόνη, σε σταυρό μαρτυρίου. Σ΄ αυτό το κλίμα συλλογικού πένθους, καλλιεργήθηκε ωχαδελφισμός, ηττοπάθεια, μισαλλοδοξία, μηδενισμός, αμφισβήτηση, αλληλοεπίρριψη ευθυνών. Γίναμε έρμαιο Φαρισαίων, Υποκριτών και Πόντιων Πιλάτων. Γίναμε θύματα, λόγω ατιμωρησίας, ασύδοτης διαπλοκής, αυθαιρεσίας, πατριδοκαπηλείας και ημετεροκρατίας.
Το Πάσχα μετατράπηκε, στην περίπτωση της Κύπρου, από θρησκευτικό ορόσημο σε υπαρξιακή πρόκληση. Συνιστά ενδόμυχη ανάγκη για να ξαναβρούμε νόημα, ελπίδα και τρόπους για επανεκκίνηση, ώστε να πετύχουμε τον μεγάλο στόχο να ζήσουμε Πάσχα και Ανάσταση της πολύπαθης Πατρίδας.
Η νίκη ωστόσο, δεν έρχεται χωρίς δοκιμασία. Η πρόκληση συνιστά πρόσκληση, προς στην κυπριακή κοινωνία, την πολιτεία, τα κόμματα, τους οργανωμένους φορείς και τους πολίτες, για συλλογική και ατομική ενδοσκόπηση. Για να ανακαλύψουμε αίτια και αιτιατά που μας απομάκρυναν από αρχές, αξίες, κοινά οράματα και στόχους. Για να τερματίσουμε όσα μας οδήγησαν και εγκλώβισαν σε αδιέξοδη κατηφόρα.
Σε μια εποχή όπου η πίστη λοιδωρείται, το Πάσχα αποτελεί αντίδοτο στον κυνισμό, στο αυτομαστίγωμα, στον ραγιαδισμό και στην ηττοπάθεια, γιατί μας καλεί να εμπιστευτούμε το θαύμα της Ανάστασης. Να αναβαπτιστούμε στην κολυμβήθρα του θρησκευτικού μας πολιτισμού για να έχουμε πνευματική εγρήγορση, ώστε να περάσουμε από τον θάνατο στην Αναγέννηση. Μας καλεί να μεταμορφώσουμε την ύπαρξη, τη νοοτροπία και την κουλτούρα μας σε σταθερούς πολέμιους των σκοπιμοτήτων που τσαλαπατούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και νοημοσύνη. Να ξαναβάλουμε στην καρδιά, το μυαλό και τη ψυχή, τις έννοιες Αγάπη, Αλληλεγγύη, Ελπίδα, Ενσυναίσθηση. Να ξανακτίσουμε αληθινούς πνευματικούς δεσμούς ανάμεσά μας. Με αλληλοσεβασμό, συνέργεια και σύμπνοια να παλέψουμε για έναν πιο δίκαιο, ανθρώπινο και ειρηνικό κόσμο, τερματίζοντας στην αξιακή κατηφόρα, τη διαπλοκή, τη διχόνοια, τον μικροκομματισμό, την ανθρωποφαγία. Να αποκαταστήσουμε την τάξη και ευνομία, με πειθαρχία στους νόμους, αυστηρό έλεγχο, λογοδοσία και τιμωρία και κάθαρση. Να κατανοήσουμε την έννοια της θυσίας και της αυτοθυσίας για το κοινωνικό σύνολο.
Κρατώντας ζωντανό το ανέσπερο αναστάσιμο φως στο μυαλό και την καρδιά μπορούμε με ορθολογισμό, διεκδίκηση και ενότητα στόχων και σκοπών, να παλέψουμε για να σπάσουμε αδιέξοδα, αξιοποιώντας πρωτοβουλίες και διανοίγοντας φωτεινούς δρόμους στα σκοτάδια. Προσδοκούμε όχι μόνο Ανάσταση ψυχών αλλά και Ανάσταση Πατρίδας, καρτερώντας εκείνο το μοναδικό Πάσχα που θα σημάνει Λευτεριά και Επιστροφή στη γενέθλια γη.
