Kύπρος: Η Κομμουνιστική Αριστερά έναντι του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα
Η Βρετανία γνώριζε ότι οι Έλληνες της Κύπρου δεν θα αποδέχονταν τίποτε λιγότερο από τη γνήσια αυτοδιάθεση, δηλαδή την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Επίσης γνώριζε ότι η διατήρηση και χρήση στρατιωτικών βάσεων στο νησί δεν αποτελούσε πρόβλημα για τους Έλληνες της Κύπρου ή για την Ελληνική κυβέρνηση. Ήδη από το 1953 ο Στρατηγός Αλέξανδρος Παπάγος, τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδος, είχε διαβεβαιώσει τον τότε Υπ. Εξωτερικών (και μετέπειτα Πρωθυπουργό) της Μ. Βρετανίας Σερ Αντωνυ Ήντεν ότι εάν η Βρετανία συγκατατίθετο εις την Ένωσίν της Κύπρου μετά της Ελλάδος, η τελευταία εγγυάτο την συνέχιση της Αγγλικής στρατιωτικής παρουσίας επι της νήσου.
Τον Σεπτέμβριο του 1953 διεξάχθηκε στιχομυθία μεταξύ του Αρχιστράτηγου του Ελληνικού στρατού κατά την διάρκεια του Πολέμου του 1940-41 και του Συμμοριτοπόλεμου και εν τω μεταξύ Πρωθυπουργού της Ελλάδος Παπάγου και του Ήντεν Υπουργού Εξωτερικών της Αγγλίας, όπου έμεινε στην ιστορία και καταδείχθηκε η μικρότητα των Άγγλων.
Ο Στρατηγός Παπάγος ανεπίσημα έθεσε το θέμα ενώσεως της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα, κατά την διάρκεια της ανεπίσημης επίσκεψης του Ήντεν στην Αθήνα. Ο Άγγλος Υπ. Εξωτερικών τότε του απάντησε «Η Νέα Υόρκη διαθέτει επίσης ελληνικό πληθυσμό, συνεπώς γιατί η Ελλάδα δεν διεκδικεί την Ν. Υόρκη ως ελληνικό έδαφος;»
Ο Χάρολντ Μακμίλλαν ο οποίος διαδέχθηκε τον Ήντεν στο Υπουργείο Εξωτερικών και Αποικιών της Μεγάλης Βρετανίας, ακολούθησε την πολιτική του Ήντεν επι του Κυπριακού με την κατηγορηματική απόρριψη των αιτημάτων των Ελλήνων (Ελλαδιτών και Κυπρίων) περί αυτοδιαθέσεως – ενώσεως και ταυτόχρονη ενεργοποίηση δύο παραγόντων:
- Της Τουρκίας της οποίας όφειλε να επιδιωχθεί η υποστήριξη
- Ενός «νομιμόφρονος» ελληνοκυπριακού κόμματος το οποίο θα εμφανιζόταν για να υποστηρίξει τη συνέχεια της βρετανικής κυριαρχίας επι του νησιού.
Το 1960 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ, πρόθυμα υπόγραψαν τις εθνοπροδοτικές Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου οι οποίες ενταφίασαν επίσημα την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, και κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ναρκοθετημένη «Ανεξαρτησία» με ευρύτατα προνόμια υπέρ της τουρκοκυπριακής μειονότητας και ην επάνοδο της Τουρκίας ως Εγγυήτριας Δύναμης καθώς και του Τουρκικού Στρατού στην Κύπρο, για πρώτη φορά από το 1878!! Την ίδια στιγμή θα βρίσκονταν και «Έλληνες προοδευτικοί» στην Κύπρο, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κύπρου ΑΚΕΛ, οι οποίοι θα μεταβάλλονταν σε φανατικούς πολέμιους της εθνικής αυτοδιαθέσεως και υποστηρικτές της ξενικής κατοχής. Όταν την 1η Απριλίου 1955 άρχιζε ο αγώνας των Κυπρίων αγωνιστών της ΕΟΚΑ υπέρ της Ενώσεως με την Μητέρα Ελλάδα όλοι οι Έλληνες στην Κύπρο, την Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο βρίσκονταν στο πλευρό των μαχόμενων Ελλήνων εθνικιστών της ΕΟΚΑ Α.
Όλοι πλην των Κομμουνιστών!
Το επίσημο ΚΚΕ , από την εξορία ΄όπου βρισκόταν μετά την τελική στρατιωτική ήττα και συντριβή των Κομμουνιστοσυμμοριτών στον Γράμμο καιστο Βίτσι, τον Αύγουστο του 1949, καταδίδει στους Βρετανούς, με δημόσιο διάγγελμα μέσω του Ραδιοσταθμού του ΚΚΕ, εγκατεστημένου τότε στην κομμουνιστική Ρουμανία, που εκφωνήθηκε από τον ίδιο τον Γενικό Γραμματέα του Κόμματος Νίκο Ζαχαριάδη (που τόσα δεινά έφερε στην Ελλάδα, σε ολόκληρο τον Ελληνικό Λαό αλλά και στους ίδιους τους Κομμουνιστές) ότι ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ, ο λεγόμενος Διγενής, είναι ο Αντισυνταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού Γεώργιος Γρίβας.
Κατά την πάγια τακτική χλευασμού και συκοφαντίας ο Ραδιοσταθμός του ΚΚΕ στις 26 Απριλίου 1955 αποκάλεσε τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ ως «τυχοδιωκτισμό με πασχαλιάτικα βαρελότα»! Μερικές μέρες αργότερα στις 5 Μαΐου 1955, το υποκατάστατο του ΚΚΕ, η ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) αποκαλεί τους νεαρούς θερμούς εθνικιστές και ανιδιοτελείς αγωνιστές της ΕΟΚΑ …»νταήδες με τυχοδιωκτικές ενέργειες»! και …»αεροβομβιστές»! «που προβοκάρουν τον αγώνα του Κυπριακού λαού»! όπως δημοσίευσε η εφημερίδα «Αυγή» την ημέρα εκείνη.
Γιατί όμως οι κομμουνιστές έτρεφαν τόσο μίσος κατά των θαρραλέων εκείνων νέων Κύπριων παλληκαριών, που μόλις είχαν αποφοιτήσει από το Γυμνάσιο ή ήταν ακόμα μαθητές (όπως ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης), οι οποίοι παράτησαν την θαλπωρή των σπιτιών και των γονιών τους και βγήκαν στα βουνά;
Οι λόγοι είναι γιατί η Κομμουνιστική Αριστερά διαρκώς, παντού και πάντοτε κτυπούσε και κτυπά κάθε κίνηση, κάθε πρωτοβουλία, κάθε διεργασία στην πολιτική, στην επικοινωνία, στους χώρους εργασίας, στην παιδεία, στον χώρο του πολιτισμού κλπ./ την οποία δεν έθεσε σε τροχιά η ίδια και δεν ελέγχει απολύτως η ίδια, έρχεται σε αντίθεση με την μαρξιστική θεωρία όπου η κατάκτηση με κάθε μέσο της εξουσίας στην κοινωνία, σε όλους τους χώρους, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας για την επιτυχία της τελικής εφόδου προς υφαρπαγή της κυβερνήσεως μιας χώρας.
Από την άλλη, η αντίληψη της Κομμουνιστικής Αριστεράς προς τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ήταν ζήτημα αρχής το οποίον απέρρεε από τις θεμελιώδεις Καταστατικές αρχές του Μαρξισμού, από την ίδια την διεθνιστική ιδεολογία του, την αντίθεση πολεμική κατά της ιδέας του Έθνους και κατ΄ επέκταση του Εθνικισμού, την κατάργηση όλων των εθνών, συνόρων κλπ. στο όνομα του λεγόμενου Προλεταριακού Διεθνισμού κλπ.
Η Κομμουνιστική Αριστερά από τα τέλη της δεκαετίας του 1920, όταν οι Έλληνες της Κύπρου ζητούσαν την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα και οδηγήθηκαν τελικά στην εξέγερση του 1931 και στην πυρπόληση του Βρετανικού Αποικιακού Κυβερνείου, η Κομμουνιστική Αριστερά έλαβε θέση κατά της Ενώσεως της Κύπρου με την Μητέρα-Ελλάδα. Η ηγεσία του Κ.Κ.Ε έγραφε στον «Ριζοσπάστη», το επίσημο κομματικό έντυπο της 18ης Νοεμβρίου 1929 τα εξής: « Οι Κύπριοι πρέπει να αγωνισθούν κατά των ενωτικών, των ντόπιων Κυπρίων εκμεταλλευτών τους, που τους καταπιέζουν και τους ληστεύουν και που αγωνίζονται για την παράδοση τους ως υποχείριων στον ελληνικό ιμπεριαλισμό. Αγώνας ενάντια στην Ένωση, που είναι ιμπεριαλιστικός ζυγός».
Η ικανοποίηση του ιερού αιτήματος της Ενώσεως της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα όπως συνέβη με την Επτάνησο, την Κρήτη και την Δωδεκάνησο , θα ήταν ιμπεριαλιστικός ζυγός! Δηλαδή οι Επτανήσιοι, οι Κρητικοί, οι Δωδεκανήσιοι, που απελευθερώθηκαν από τον ξένο ζυγό, και έγιναν πολίτες της Ελλάδας, έγιναν έτσι … «υποχείρια στον Ελληνικό ιμπεριαλισμό»;
Αινείας
Πηγές:
-Κ.Κ.Ε, Επίσημα Κείμενα, τόμος 1ος 1918-1924, Αθήνα «Σύγχρονη Εποχή 1974»
Ζαχαριάδη Ν., Τα προβλήματα της καθοδήγησης του Κ.Κ.Ε , Αθήνα «Πορεία», 1978
-Η κομμουνιστική Αριστερά και τα Εθνικά ζητήματα, Άριστος Καμπάνης, Εστία 2023
