ΜΕΡΟΣ Β
Ο Τούρκος ιστορικός Ταμέρ Ακσάμ που μελέτησε συστηματικά τη γενοκτονική πρακτική του τουρκικού εθνικισμού, υποστηρίζει ότι οι Νεότουρκοι αντιλήφθηκαν ότι ήταν πετυχημένη αυτή η πολιτική της εθνικής εκκαθάρισης, που εφάρμοσαν κατά των ελληνικών πληθυσμών της δυτικής Μικράς Ασίας. Ακριβώς για αυτό επιχείρησαν το 1915 την Γενοκτονία των Αρμενίων. Οι τακτικές των Νεότουρκων ήταν παρόμοιες. Η διαφορά είναι ότι τους Αρμένιους τους εξόντωσαν μέσα σε λίγους μήνες.
Το 1916 το φθινόπωρο και τον χειμώνα ξεκίνησε η γενοκτονία στον βορρά της Μ. Ασίας, τον Πόντο. Ανατολικά βρισκόταν το ρωσοτουρκικό μέτωπο. Οι τσαρικοί Ρώσοι , όχι οι μπολσεβίκοι, είχαν νικήσει τον τουρκικό στρατό, είχαν προελάσει και είχαν καταλάβει τον μισό Πόντο. Τότε ξεκίνησε η μεγάλη γενοκτονία κατά των ελληνικών πληθυσμών του δυτικού Πόντου, με πορείες θανάτου μέσα στον χειμώνα, με καταστροφή και πυρπόληση χωριών, με εκτελέσεις, με πολλές βιαιότητες κατά του άμαχου πληθυσμού. Παράλληλα αναπτύχθηκε ένα αξιοσημείωτο αντάρτικο κίνημα. Η δεύτερη φάση της γενοκτονίας θα συμπέσει με τον ελληνοτουρκικό πόλεμο και των μεταξύ Σουλυανικών – Κεμαλυκών εμφύλιο του 1919 – 1922. Οι σφαγές στον Πόντο θα ξεκινήσουν σε β΄ φάση από το 1921.
Σε αυτή τη Β’ περίοδο όμως, έχει επικρατήσει ο Μουσταφά Κεμάλ, στέλεχος μεσαίας δυναμικής την εποχή των Νεότουρκων, που όμως πλέον ενσαρκώνει το όραμα για «μια καθαρή Τουρκία» και «η Τουρκία στους Τούρκους». Ξεκινάει τον αγώνα του στη βάση του να αποτραπούν τα ελληνικά και τα αρμενικά «σχέδια». Είναι δηλαδή όχι ένας «αντιιμπεριαλιστικός» αλλά ένας «αντιμειονοτικός « αγώνας.
Η γενοκτονία είναι νομικός όρος και ως τέτοιος περιλαμβάνει τη διάπραξη αδικημάτων που συνδέονται με μια σειρά από εγκληματικές πρακτικές, ξεχωριστά ή και σε συνδυασμό μεταξύ τους. Με δεδομένη και τεκμηριωμένη τη γενοκτονική πρόθεση των Οθωμανικών κρατικών Αρχών Κωνσταντινουπόλεως και Άγκυρας να εξοντωθούν, με κάθε τρόπο οι αυτόχθονες χριστιανικοί λαοί Αρμενίων, Ασσυρίων, Αραμαίων και Ελλήνων με σκοπό να δημιουργηθεί αμιγές τουρκικό μουσουλμανικό εθνοκράτος, και όχι πολυεθνικό, πολυθρησκευτικό όπως η Οθωμανική Αυτοκρατορία, έχουμε πολλά παραδείγματα γενοκτονικής δράσης καταγραμμένα και επαναλαμβανόμενα εκείνη την περίοδο σε εκείνες τις περιοχές.
Μεταξύ των οποίων είναι, εκτός από τις εκτελέσεις και την άμεση φυσική εξόντωση μελών των μειονοτήτων αυτών, η αγγαρεία σε θανατηφόρα «τάγματα εργασίας», εκτοπισμοί – πορείες θανάτου αμάχων, βίαιοι εξισλαμισμοί και εκτουρκισμοί, βιασμοί, βασανισμοί, ακρωτηριασμοί, παιδομάζωμα, εκκαθαρίσεις, εγκλεισμοί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης, μαζικές σφαγές, πυρπολήσεις και καταστροφές οικισμών, καταλήστευση περιουσιών, υποχρεωτική φυγή και εξορία, εκτοπισμοί κ.α.
Η Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή, έγινε ταυτόχρονα και παράλληλα με τον λεγόμενο «Τουρκικό πόλεμο της Ανεξαρτησίας» (1919 – 1923). Πρόκειται για μια σειρά στρατιωτικών επιχειρήσεων που διεξήχθησαν από το Τουρκικό Εθνικιστικό Κίνημα (Τ.Ε.Κ.) μετά την κατάληψη και διχοτόμηση τμημάτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως απόρροια της ήττας της στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι επιχειρήσεις του Τ.Ε.Κ. στράφηκαν κυρίως κατά των Ελληνικών πληθυσμών στα δυτικά/Ιωνία κα βόρεια/Πόντο, κατά της Αρμενίας στα ανατολικά, κατά της Γαλλίας στο νότο, κατά αυτονομιστών ποικίλων καταβολών σε διάφορες πόλεις, καθώς και της Βρετανίας στην Πόλη, όπως και της Ιταλίας στις περιοχές Λυκίας – Κιλικίας.
Ταυτόχρονα το Τουρκικό Εθνικιστικό Κίνημα διεξήγαγε σφαγές και εκτοπίσεις για να εξοντώσει τους γηγενείς χριστιανικούς πληθυσμούς -ως συνέχεια της γενοκτονίας των Αρμενίων και άλλων σταδίων εθνοκάθαρσης κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αινείας
Πηγές: «Militaire» – Άρθρο Δρος Δημήτρη Σταθακόπουλου, Οθωμανολόγου / Τουρκολόγου
Εδώ το μέρος Α: https://elamcy.com/poioi-ekapsan-tin-smyrni-istoriki-anadromi-arthro-meros-a/
