Η Γυναικείας Έπαλξη της Δημοκρατικής Παράταξης, εκφράζει βαθιά ανησυχία σχετικά με τα ευρήματα της πρόσφατης απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ημερομηνίας 03.07.2025, η οποία καταδεικνύει με σαφήνεια, δυστυχώς, ότι η απονομή δικαιοσύνης στη χώρα μας εξακολουθεί να επηρεάζεται από έμφυλα στερεότυπα και προκαταλήψεις.
Οι έμφυλες προκαταλήψεις και ο σεξισμός έχουν τις ρίζες τους σε παγιωμένες σχέσεις εξουσίας, όπου οι γυναίκες διαχρονικά τοποθετούνται σε κατώτερη θέση. Αυτές οι αντιλήψεις γεννούν συμπεριφορές που καταπιέζουν, στιγματίζουν και βλάπτουν – όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και συλλογικά, υποσκάπτοντας τις αξίες μιας δίκαιης και ισότιμης κοινωνίας. Συντηρούν τη βία κατά των γυναικών, προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αποσταθεροποιούν τους ίδιους τους πυλώνες της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Η διαιώνιση αυτών των διακρίσεων δεν αποτελεί μόνο κοινωνική παθογένεια, συνιστά και κατάφωρη παραβίαση των διεθνών υποχρεώσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, ιδίως αυτών που απορρέουν από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, καθώς και του Άρθρου 28 του Συντάγματος, που εγγυάται την αρχή της ισότητας. Η αδυναμία πρόληψης, διερεύνησης και αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων επιβαρύνει την Πολιτεία με θεσμική ευθύνη και εκθέτει τη χώρα διεθνώς.
Είναι καθήκον όλων μας – και πρωτίστως των κρατικών θεσμών – να ενεργούμε με συνέπεια, σε πλήρη εναρμόνιση με το διεθνές δίκαιο και τις εθνικές στρατηγικές προτεραιότητες, διασφαλίζοντας ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούν η ασφάλεια, η ισότητα και ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας για κάθε πολίτη. Ιδιαίτερη μέριμνα οφείλουμε να δείχνουμε απέναντι στα θύματα κάθε μορφής βίας ή κακοποίησης, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και ευαισθησία, ώστε να αισθάνονται ασφαλή και ενδυναμωμένα να καταγγέλλουν τις βιωμένες επιθέσεις χωρίς φόβο ή αίσθημα απειλής. Η φωνή τους πρέπει να γίνεται η συλλογική φωνή της κοινωνίας.
Η καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναδεικνύει με τον πλέον ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο την ευθύνη του Κράτους να διασφαλίζει ότι οι διαδικασίες διερεύνησης και απονομής δικαιοσύνης σε υποθέσεις σεξουαλικής βίας είναι ενδελεχείς, αμερόληπτες και, κυρίως, διασφαλίζουν την ουσιαστική προστασία των θυμάτων, απαλλαγμένες από προκαταλήψεις, σεξιστικές αντιλήψεις και φαινόμενα δευτερογενούς θυματοποίησης.
Απαιτείται άμεση, αποφασιστική και ουσιαστική πολιτική και θεσμική παρέμβαση. Η Πολιτεία δεν έχει πλέον την πολυτέλεια της αδράνειας. H Πολιτεία οφείλει να μετατρέψει αυτή την καταδίκη σε ισχυρή αφετηρία για ριζικές αλλαγές και να αναλάβει άμεσα και με πλήρη ευθύνη τις απαραίτητες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, διασφαλίζοντας την προστασία των θυμάτων και την απόλυτη τήρηση της ισότητας ενώπιον του νόμου. Η όποια καθυστέρηση δεν είναι απλώς αδυναμία, αλλά θεσμική αποτυχία που υπονομεύει την εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου και τις δημοκρατικές αρχές.
